تجلی عشق : کاروان عشق

همره شوم بـا سـاربان

در نیمـه شـب بـا کـاروان

ای ساربان ای ساربان

ازکـوی و بـرزن مـی روم

در وقت موت و رفتنم

لحظه بـه لحظه دَم به دم

ای ساربان ای ساربان

باجسم و هم جان می روم

خالـی شود نفس زبان

سوزم چو شمعی در نهان

ای ساربان ای ساربان

من سوی خوبان می روم

جان را برد گیسوی او

منزل به منـزل سـوی او

ای سـاربان ای ساربان

بـا نـور ایمــان مـی روم

با او بگویم عرض حال

امشب بـود وقـت وصـال

ای سـاربان ای ساربان

با جمع مستان مـی روم

از بهـر عـزّت بهـر دین

بعد از عقوبـت در زمیـن

ای سـاربان ای ساربان

شاد و خرامـان مـی روم

با کاروان عشق و جان

من مـی روم بـا کـاروان

ای سـاربان ای ساربان

لبیـک گویـان مـی روم

استاد عباس شهریاری سنگسری