تجلی عشق : نجوا با حق

خدایـا مـن غـریبـم

به جسم خود اسیرم

که غربت شد نصیبم

کسی جـز تـو نبینم

اگـر درد نهـانـم

غمـی باشـد به جانم

که سوزد جسم و جانم

رسـد تـا استخوانـم

بـه دل مِهـر تـو دارم

نیـارم بـر زبـانـم

چو من عشق تو دارم

رَهـا از روزگـارم

اگـر فکـرت مُدامــم

بیایـی در خیـالم

چو ذکـرت بر زبـانم

شـود سیـر نهـانم

اگـر ذکـرت صفاتم

شـود عشقت ثباتم

بسوزانـد روانـم

شود مهـرت حیـاتم

اگر من باده خوارم

به کویت سر سپارم

بُــود عبـاس نـامـم

به راهت جان ببازم

استاد عباس شهریاری سنگسری