تجلی عشق : مستی عشّاق

عشّاق مستنـد از فنـا

گوینـد از ذکـر خـدا

خارج شوند از خویش و ما

لَـرزان شـود عـرش و سما

در جمع آن دوّار عشق

خوانند از اسرار عشـق

بر جان دمد اَنوار عشق

بر دل رسد آثار عشق

در ذکر دل در خلوتی

دارنـد از خود غیبتی

بیـرون شوند از کثرتی

با حق شوند در وحدتی

عشاق حق یکسو همه

با پیر خود همسو همه

در راه حق یکرو همه

در وحدت اِلاّ هو همه

از سوی دل بویی رسد

شمیم مه رویی رسد

بـا تیـغ ابـرویـی رسـد

با جام و گیسویی رسد

عباس شد مجذوب حق

در صبحگاهان در فلق

بر گشته از افکار خلق

جان را نهاده در طبق

استاد عباس شهریاری سنگسری