| ای که نشسـته مهـر تـو در عمـل و بیـان مـن |
| هیـچ نمـانده غیـر تو در فکـر و در لسـان مـن |
| ای که کشیـده ای نقـاب دردیـده و عیـان مـن |
| چون تو نشسته ای به دل در دل و دیدگان من |
| ای که گرفته ای حواس هم ظاهر و نهان من |
| هیـچ نجویـم غیـر تـو پیوستـه لا مـکان من |
| ای که گرفته ای زمان در فکر و هم روان من |
| روز و شبم شده یکـی یکسـره لا زمـان من |
| ای شده عشق و مهر تو گناه من به جان من |
| گردیده جـرم عاشقـی هدیـه ز دلستـان من |
| ای که نموده ای اثر در جان و هم روان من |
| هرگـز نگویـد از کلام جـز نام تو زبـان من |
| ای که زبـان بیـان کنـد نـام تـو با دهـان من |
| خالی نماید از گنـاه هم جسم و هم روان من |
| ای که ربوده ای ز دل با یک نگاه ایمان من |
| خود آن نگاه تو شده ایمـان دو جهـان من |
| عبـاس باشـد نـام من محـو تـو دیدگـان من |
| جز تو نبینم چون تویی در ظاهر و پنهان من |